سفارش تبلیغ
صبا ویژن
ERFME 24

خواندن این متن تنها یک دقیقه از زمان شما را خواهد گرفت...

یک متخصص اعصاب اعلام کرده است که اگر شخصی را که دچار حمله شده در 3 ساعت به بیمارستان منتقل کنند می توان عوارض ناشی از حمله را به طور کامل از بین برد. بله به طور کامل!! وی می گوید روش شناسایی حمله و رساندن بیمار به درمانهای پزشکی در کمتر از 3 ساعت به شناسایی علایم آن بستگی دارد:

شناسایی علایم سکته:

در برخی موارد شناسایی علایم سکته کار بسیار سختی است.

متاسفانه نا آگاهی افراد می تواند منجر به فاجعه ای جبران ناپذیر شود. سکته می تواند باعث مرگ یا آسیب مغزی فرد گردد و این در حالیست که اطرافیان شخص حتی متوجه علایم سکته نشده اند.

پزشکان اعلام کرده اند که اطرافیان قربانی می توانند تنها با پرسیدن سه سوال ساده متوجه علایم سکته شوند

ل: از شخص بخواهید تا لبخند بزند.

ح: از شخص بخواهید که حرف بزند یا یک جمله ساده را به درستی ادا کند.( مثلا: امروز هوا آفتابی است)

د: از وی بخواهید هر دو دستش را بلند کند.

اگر فرد در انجام هر کدام از موارد زیر مشکل داشت ، در اسرع وقت با اورژانس تماس گرفته و علایم را برای امدادگران توضیح دهید.

و اما نشانه دیگری از سکته: از وی بخواهید زبان خود را بیرون بیاورد.

اگر زبان وی به راست یا چپ متمایل شده بود، بدانید که شخص دچار حمله شده است.

یک متخصص قلب می گوید اگر هر کس این ایمیل را دریافت می کند آن را به 10 نفر دیگر بفرستد می توان امیدوار بود که حداقل جان یک انسان نجات یابد.
نوشته شده در سه شنبه 89/5/5ساعت 7:19 عصر توسط اعتراف های یک ایرانی مسافر نظرات ( ) | |

اهل دانشگاهم
رشته ام علافی‌ست
جیب‌هایم خالی ست
پدری دارم
حسرتش یک شب خواب!
دوستانی همه از دم ناباب
و خدایی که مرا کرده جواب.

اهل دانشگاهم
قبله‌ام استاد است
جانمازم نمره!
خوب می‌فهمم سهم آینده من بی‌کاریست
من نمی‌دانم که چرا می‌گویند مرد تاجر خوب است و مهندس بی‌کار
وچرا در وسط سفره ما مدرک نیست!
(چشم ها را باید شست
جور دیگر باید دید)
باید از آدم دانا ترسید!
باید از قیمت دانش نالید!
وبه آنها فهماند که من اینجا فهم را فهمیدم
من به گور پدر علم و هنر خندیدم!

کار ما نیست شناسایی هردمبیلی!
کار ما نیست جواب غلطی تحمیلی!
کار ما شاید این است
که مدرک در دست
فرم بی‌گاری هر شرکت بی‌پیکر را
پر بکنیم
نوشته شده در دوشنبه 89/5/4ساعت 4:50 عصر توسط اعتراف های یک ایرانی مسافر نظرات ( ) | |

مشکلات خود را بر ماسه ها بنویسید و موفقیت هایتان را بر سنگ مرمر... پرمودا باترا
ناامید هرگز برنده نمی‌شود و برنده، هرگز ناامید نمی‌شود. پرمودا باترا

بخوان این آخرین شعری که با یاد تو می گویم
و با هر جمله ای صد ژاله می ریزم
که آن تک لاله ی گلزار اُلفت را
دگر هرگز نمی بویم
چو می دانم تورا زین پس نخواهم دید
و دیگر من گلی از باغ گل هایت نخواهم چید
قلم گویی که با اکراه می لغزد
و از وحشت چه می لرزد
تو گویی این قلم از واژه ی بدرود می ترسد
بخوان این آخرین شعری که با یاد تو می گویم
دو چشمم خیره بر یک تقطه از دیوار
نگاهم مات و بی روح است
و دل سرشار اندوه است
که از این پس رخ زیبای تو
تصویر قاب چشم مشتاقم تخواهد بود
دو صد لعنت بر این بدرود
بدان شاید که در شعرم نگنجی باز
و با مرغی دگر شاید کنی پرواز
ولی من آشیان عشق پاکت را
به رسم یادگاری پاس خواهم داشت
و در هر گوشه اش تک بوته های یاس خواهم کاشت
منم شاید زمانی با دلی دیگر در آمیزم
و شاید تا ابد از عشق بگریزم
ولی نام تورا از هر درخت مهر
که در باغ دلم روید درآویزم
به یادت باز می گریم
به یادت باز می خندم
ولی من روزن آن خاطرات با تو بودن را
بدان هرگز نمی بندم
بخوان این آخرین شعری که با یاد تو می گویم
اگر در این زمان دنیا غم انگیز است
اگر گلزار عشق و مهر هم در خواب پاییز است
به جان من آرزو دارم
که فردا در دل پاک و پر از مهرت
نسیمی خوش،معطر از بهار آید
دوباره لاله ی عشقی ببار آید
خداحافظ تورا زین پس درون سینه می جویم
بخوان این آخرین شعری که با یاد تو می گویم

این چه عشقی است که در دل دارم
من از این عشق چه حاصل دارم
می گریزی زمن و در طلبت
بازهم کوشش باطل دارم


نوشته شده در دوشنبه 89/5/4ساعت 4:36 عصر توسط اعتراف های یک ایرانی مسافر نظرات ( ) | |

فقر ...
میخواهم بگویم ......
فقر همه جا سر میکشد .......
فقر ، گرسنگی نیست .....
فقر ، عریانی هم نیست ......
فقر ، گاهی زیر شمش های طلا خود را پنهان میکند .........
فقر ، چیزی را " نداشتن " است ، ولی ، آن چیز پول نیست ..... طلا و غذا نیست .......
فقر ، ذهن ها را مبتلا میکند .....
فقر ، بشکه های نفت را در عربستان ، تا ته سر میکشد .....
فقر ، همان گرد و خاکی است که بر کتابهای فروش نرفتهء یک کتابفروشی می نشیند ......
فقر ، تیغه های برنده ماشین بازیافت است ،‌ که روزنامه های برگشتی را خرد میکند ......
فقر ، کتیبهء سه هزار ساله ای است که روی آن یادگاری نوشته اند .....
فقر ، پوست موزی است که از پنجره یک اتومبیل به خیابان انداخته میشود .....
فقر ، همه جا سر میکشد ........

فقر ، شب را " بی غذا " سر کردن نیست ...
فقر ، روز را " بی اندیشه" سر کردن است.


نوشته شده در دوشنبه 89/5/4ساعت 1:42 عصر توسط اعتراف های یک ایرانی مسافر نظرات ( ) | |

I was the nerd
I was the geek
I was the one everybody called a freak.
I was nice and I was giving
but I didnt know why I was living.
Nobody cared how I felt
Or what they put me through
As my hatred of living grew.
I started to cut
It seemed to comfort me when nothing else could.
But as I ran out of places on my legs I moved up.
Up and up I went
Deeper and deeper I cut.
I soon realized that I was a living scar.
No one had done anything so bad to me in my life.
I was commiting suicide.
I had to stop but I couldnt.
I was killing myself
Little by little
Cut by cut.
Please dont let this happen to you.
Deal with your problems in a different way.
Dont let hurting yourself take over your life.
Dont commit an accidental suicide.
****************
Poem Name : Accidental Suicide
***********
WriTen By MoHaMaD DarKneSS HeArT Em0 X0X0
PLZ DONT COPY


نوشته شده در یکشنبه 89/5/3ساعت 6:10 عصر توسط اعتراف های یک ایرانی مسافر نظرات ( ) | |

 _______________________________________________####___________##### _____________________________________________###__________________#### _______________________________________########_____________________### _________________________###################________________________### _______________________####_____________________________________________### ____________________####_________________________________________________### ___________________###____________________________________________________### __________________##_______________________________________________________## ________________###__________________________________________________###____## ______________###_________________________###______________________######____## ______________#___________________________###___________________##########____## _____________##____________________________###______________##_############___### _____________##____________________________________________##_##############___## ________#######___________________________________________##_###############___## _______##____##__________________________________________#__################___## _______#__#####_________________________________________#__#################___## _______#########________________________________________#__#################___## ________#########_______________________________________##_################___## ________________##______________________________________##_###############___## _________________###____________________________________##_##############___## ___________________######________________________________#_#############___## _______________________########__________________________#_###########___### ______________________________######_____________________##__######____### ___________________________________#####________________####________#### ______________________________________#####_________####___######### __________________________________________##_______## ___________________________________________##_____## __________________________________________########## __________________________________________########## _________________________________________###______# _______________________________________###________## ______________________________________##___________## ____________________________________###_____________## ___________________________________###_______##______# __________________________________##________##_____##_## __________________________________#_________##_____#__## _________________________________##_________##____##___##_______#### _________________________________##________##_____#____##____###_## __________________________________##_______##_____###__##__##___## __________________________________###______##____##_#__###____## ____________________________________##_____##_____###__###_###### ______________________######________###____###__#__##_#######___## _____________________##____###________###___########_____#______## _____________________###______##_______##_______________________## _____________________##_________##____##________________________## ______________________####_______######________########________## ______________________###__________###________##_____##________## _______________________###_##_________________##____##________## ________________________###___________________##___##________### _________________________###_#________________##__##________## ___________________________###_________________####____#___## ____________________________#####_______________###__#_##_### _______________________________#####_____________##_##__### __________________________________#######_________#__####

نوشته شده در یکشنبه 89/5/3ساعت 6:9 عصر توسط اعتراف های یک ایرانی مسافر نظرات ( ) | |

معلم، شاگرد را صدا زد تا انشاء‌اش را درباره علم بهتر
است یا ثروت بخواند. پسر با صدایی لرزان گفت:
ننوشتیم آقا..! پس از تنبیه شدن با خط کش چوبی، او
در گوشه کلاس ایستاده بود و در حالی که دست‌های
قرمز و باد کرده‌اش را به هم می‌مالید، زیر لب می‌گفت)
آری! ثروت بهتر است چون می‌توانستم دفتری بخرم و
بنویسم
نوشته شده در یکشنبه 89/5/3ساعت 6:9 عصر توسط اعتراف های یک ایرانی مسافر نظرات ( ) | |

از کجا آمد ه ای ؟که چنین نمناکی! زیر باران بودی؟ای خیال ابدی! بی تو من تنهایم،تو چرا غمگینی؟ من اگر می گریم،ترس فردا دارم ترس بی تو ماندن،تو چرا می گریی؟ ای صدای قدمت،نبض دلتنگی من من اگر دلتنگم،تو چرا تنهایی؟
نوشته شده در یکشنبه 89/5/3ساعت 6:8 عصر توسط اعتراف های یک ایرانی مسافر نظرات ( ) | |

من اسیر واژه محبتم ، خالی از کینه دل و حسادتم ،
عاشق دست های با رفاقتم ، زندگی اینجوری داده عادتم .



خستگی من از رودها نیست ، خستگی من از ماهی هایی است
که به زیبایی دریاها نمی اندیشند ، پس ای دوست زیبانگر باش

آنچه که هستی هدیه ی خداوند به توست
و آنچه که می شوی هدیه تو به خداوند است ،
پس بی نظیر باشد .


نوشته شده در یکشنبه 89/5/3ساعت 6:8 عصر توسط اعتراف های یک ایرانی مسافر نظرات ( ) | |

کاش وقتی زندگی فرصت دهد



گاهی از پروانه ها یادی کنیم



کاش بخشی از زمان خویش را



وقف قسمت کردن شادی کنیم



کاش گاهی در مسیر زندگی



باری از دوش نگاهی کم کنیم



فاصله های میان خویش را



با خطوط دوستی مبهم کنیم



کاش وقتی آرزویی میکنیم



از دل شفاف مان هم رد شود



مرغ آمین هم از آنجا بگذرد



حرف های قلبمان را بشنود
نوشته شده در یکشنبه 89/5/3ساعت 6:7 عصر توسط اعتراف های یک ایرانی مسافر نظرات ( ) | |

<      1   2   3   4   5   >>   >


قالب جدید وبلاگ پیچک دات نت